REFLEKSJE JUBILATÓW

Dla mnie ogromna radość być dzisiaj na Zakamyczu. Nie będę mówiła co mnie doprowadziło do picia, masa przyczyn i powodów. Natomiast ja zrozumiałam, że alkohol mi w tym nie pomoże, moje picie było przedłużaniem destrukcji. Też zrozumiałam, że ja nie wyzdrowieję usilnie zmieniając rzeczywistość. Mogę wyzdrowieć zmieniając siebie, jak to mówiła moja sponsorka “trzymając porządek po swojej stronie stołu”. Chodzenie na mitingi, słuchanie tego co mówili na nich ludzie – to właśnie było i jest moim zdrowieniem. 

Wspólnota AA – to jest moja rodzina, mój klan, moje plemię.

Jak przestałam pić to zaczęłam po raz pierwszy się cieszyć: dobrą książką, śniadaniem, herbatą, akwarium z kilkoma rybkami…zrobiłam prawo jazdy na motocykl.

Moje życie się otworzyło.

5 lat nie piję, jestem trzeźwy i jestem wszystkim potrzebny. 

…Picie moje było tragicznym – straciłem zdrowie, rodzinę, przyjaciół. Piłem w samotności, a moja córka była w ciąży. Czekałem i piłem do ostatniej chwili, do 8 miesiąca… Doszedłem do wniosku, że trzeba iść na leczenie bo za miesiąc córka będzie rodzić…

Jaki to jest rozum alkoholika – nawet w dniu przyjazdu na Zakamycze sięgnąłem po alkohol.

Dzisiaj mam cudowną 5-letnią wnuczkę – jest ona symbolem mojej trzeźwości.   A potem urodził się wnuczek. Jestem szczęśliwym dziadkiem i ojcem – odzyskałem córkę, odzyskałem syna. Odzyskałem swoje prawdziwe wartości.

Będąc na terapii postanowiłem trzeźwieć dla ciebie. Wcześniej próbowałem trzeźwieć dla żony, dla dzieci – nie wychodziło. I bardzo mi z tym dobrze, minęło już 10 lat trzeźwego życia. Jestem bardziej opanowany, nie mam takich napadów jak miałem kiedyś, że chciało mi się pić. Nie!

Ale te 10 lat trzeba było przeżyć, ja przeżyłem i żyję. Żyje się mi bardzo dobrze, nie narzekam.